حرفهايي براي بهراد

از زمين خوردن نترس... با هر قدم لرزونت دل من هم ميلرزه، با هر بار تلوتلو خوردنت قلب من هم از جا كنده ميشه؛ از ترس افتادنت، از ترس آسيب ديدنت، از ترس ترسيدنت. اما تو نترس عزيزم،قدم پشت قدم بردار و به طرفم بيا، كه دست هايي باز، كمي اون طرف تر، فقط چند قدم جلوتر، منتظر به آغوش كشيدنت ايستادن. بار اول نيست كه اين اطمينان و استقامت رو تو چشمات ميبينم، بار اول نيست كه اين همه پشتكار رو تحسين ميكنم. پس از زمين خوردن نترس و قدم بردار. اين گام هاي طلايي اولين درس زندگي رو بهت ميدن؛ از زمين خوردن نترس قدم بردار و جلو بيا، زمين بخور و دوباره بلند شو. نترس كه بعد از هر بار زمين خوردن، دوباره محكم تر و مطمئن تر بلند مي شي و مي ايستي، شك نكن